Зошто Тајланд ги става на диета своите будистички монаси

Понеделник, 6 часот изутрина, а Бангкок штотуку почнува да се буди. Уличните продавачи на храна започнуваат да служат појадок на улиците, а тротоарите се полнат со минувачи.

Во метални садови, што се нишаат по колковите додека шетаат, собираат храна, пијалаци и повремена донација во пари за храмот. Тие се молат со лицето што го нуди, а потоа се враќаат дома за да го подготват јадењето со она што им е дадено.

Повеќе од 90 отсто од популацијата на Тајланд го следи будизмот и монасите овде се со голема важност, но расте загриженоста за нивното здравје: монасите на Тајланд премногу добиваат на тежина.

Рестриктивна диета

Канцеларијата за национално здравје на Тајланд соопшти дека има околу 349.000 монаси на Тајланд, а речиси половина се сметаат со прекумерна тежина.

Постојат неколку фактори, но во голема мера се врти околу утринската рутина – и променливата природа на придонесите ставени во садовите на монахот.

Монасите не се во можност да ја контролираат сопствената исхрана – тие се на милост на придонесите што ги добиваат секое утро. Традиционално, милостината е храна богата со калории, преработена или домашна – бидејќи будистичките верници сакаат да понудат нешто со висока вредност и вкус.

На монасите, исто така, им е забрането да јадат по 12 часот по полноќ и имаат само еден или два оброка на ден помеѓу 6 часот наутро и пладне. Ова значи дека е тешко за монасите да ја променат својата исхрана.

Професорката Јонгџит Анкатаваних, фармацевт, нутриционист и експерт за диети, која изминативе осум години го проучува здравјето на монасите од Тајланд, ја опишува ситуацијата како „временска бомба“.

„Прво нешто што користиме за индикатор е стапката на дебелина“, рече Јонгџит.

Монасите заболуваат од дијабетес, висок крвен притисок, проблеми со очите и остеоартритис на колената, но тие знаат многу малку за тие заболувања.
На пример, една од најшокантните работи што ја видела Јонгџит се монасите со ампутирани прсти и стапала поради дијабетес, но монасите немале никаква сознанија за состојбата – многумина никогаш не слушнале за дијабетес.

Желба за газирани сокови

Стапките на дебелина кај монасите во Тајланд се повисоки од пошироката популација – 48 отсто од нив се дебели во споредба со 39 проценти од машката популација на Тајланд, според истражувањето на Јонгџит. Иако луѓето би можеле да мислат дека монасите едноставно јадат повеќе, Јонгџит вели дека не е така. Монасите трошат 150 помалку калории од мажите на Тајланд.

Па што се случува со тајландските монаси?

 

„Попладне тие треба да се потпираат на пијалаци“, објасни Јонгџит. „Со текот на времето се сменија нештата за разлика од античко време – сега, тоа е сода, безалкохолен пијалак, засладен пијалак“.
Уште повеќе, рече таа, монасите често ги консумираат шеќерните пијалаци на празен стомак. „Шеќерот во течност се апсорбира побрзо“, потенцира таа. „Тоа значи дека ефектот или последицата од додадениот шеќер е уште полош за еден монах“.

За работите да бидат уште покомплицирани, монасите не треба да вежбаат – се смета за залудно. Навигацијата по овие ограничувања е важен дел од долгорочното решение.

 

Сомдет Фра Махатихарнар е игумен на храмот Јанава – највисок рангиран монах. Тој ја предводеше имплементацијата на спроведувањето на промените што ги предложи Јонгџит и нејзиниот тим, вклучително и да најде начин да се заобиколи ограничувањето за вежбање и поздрави опции на менито за пладневниот оброк на почетниците, затоа што почетниците добиваат еден оброк подготвен од храмот претпладне, покрај утринските придонеси од граѓаните.

 

„Размислуваме за нивните планови“ кога станува збор за вежбање, рече тој, дозволувајќи исклучоци од здравствени причини. „Мојот оддел треба да координира со Владата да испрати мобилни медицински единици за да ги едуцира монасите, за да можат да научат за правилно вежбање, правилен одмор и правилно живеење“.