Цели 17 месеци, од 1935 до 1937 година, нацистичките научници и истражувачи предводени од Шулц - Кампфхенкел, се пробивале низ бразислакта прашума околу границите со Француска Гвајана. Собирале животински черепи, накит од домородните племиња и ја проучувале топграфијата по текот на реката Жари.
„Експедицијата почнала со вообичаените научни цели. Но во Германија почнувала војната и Шулц - Кампфхенкел почнал да ја разработува идејата за нацистичка колонизација, рече Јенс Глусинг, дописник на Шпигл од Бразил и автор на книгата „Проект Гвајана“.
Шилц-Кампфхенкел својот план во 1940 година му го претставил на Химлер, шеф на СС и Гестапо. Целта била са се ослаби регионалните влијанија на САД, пишува Љујорк тајм, со освојување на Француска Гвајана и соседните холандски и британски колонии. Меѓутоа, планот за создавање на „Германска Гвајана“ пропадна. Делумно и затоа што територијата на Француска Гвајана паднала во раце на колаборационистичката влада од Виши, а делумно и поради лошата среќа на експедицијата.
Тој за својата експедиција на располагање имале хидроавион Хенкел Хе 72, кој бил претставен како пример и гордост на нацистичката индустриска иновација. Но авионот при слетувањето се превртел при слетувањето, и тоа само неколку недели од почетокот на експедицијата. При целото патување на траењето на експедицијата, научнитеците кои себеси се сметале за припадници на „виша раса“ зависеле од домородните племиња за да преживеат и да го пронајдат својот пат низ џунглата.
Со тек на време нацистите заболеле од маларија и од други тропски болести. Самиот Шулц-Кампфхенкел преживеал тешка дифтерија, но неговиот најблизок соработник Јозеф Грајнер не успеал, починал од непозната треска, а неговиот гроб среде џунглата стои како симбол на неуспешниот нацистички план.